İbn'ul Cevzinin Kabirlere İstiaze(Sığınma) Meselesi
İbnul Cevzi Saydu'l Hâtır" kitabında şunları söylemiştir:
ثم جاء التأويل فاتبسطت فيما يباح فعدم ما كنت أجد من استنارة و سكينة و صارت المخالطة توجب ظلمة في القلب إلى أن عدم النور كله
فكان حنيتي إلى ما ضاع مني يوجب انزعاج أهل المجلس فيتوبون و يصلحون و أخرج
مفلسا فيما بيني و بين حالي
و كثر ضجيجي من مرضي و عجزت عن طب نفسي فلجأت إلى قبور الصالحين و توسلت في صلاحي فاجتذبني لطف مولاي بي إلى الخلوة على كراهة مني ورد قلبي علي بعد
تصور علمی واراني عيب ما كنت أوثره
Sonra tevil geldi de mübah dâirede gezip dolaşmaya başladım. Hissetmekte olduğum aydınlanmışlik ve sekînet ortadan kayboldu. Karışıklık kalpte karanlık meydana getirir oldu.
Tâ ki nur adına hiçbir şey bulunmaz oldu. Benden yitene duyduğum özlem meclisimdekilerin rahatsızlığına yol açtı.
Bundan dolayı tevbe ediyor ve durumlarını düzeltiyorlardı. Ben de içerisinde bulunduğum durumdan müflis olarak çıkıyordum.
Hastalığımdan dolayı feryatlarım çoğalmıştı ve kendimi tedavi etmekten acizdim.
Bunun üzerine SALİHLERİN KABİRLERİNE SIĞINDIM.
İYİLEŞMEM İÇİN TEVESSÜLDE BULUNDUM.
Bunun üzerine Mevlâmın lütfu beni isteğim olmadığı hâlde halvete çekti..."
(Kaynak İbnul Cevzi Saydu'l Hâtır sayfa 59)
Yorumlar
Yorum Gönder