İbn Teymiyye Müşriklerin Şefaat İtikadları İçin Diyor ki :

 İbn Teymiyye Müşriklerin Şefaat İtikadları İçin  Diyor ki :

لَهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ مَنْ ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ

"Göklerde ve yerde ne varsa hepsi O'nundur. O'nun izni olmadıkça katında hiçbir kimse şefaat edemez. Ondan izinsiz şefaatte bulunmanın reddedilmesi, mülkiyetinin kemalini gerektirir. 

Zira kendisinden izinsiz bir şekilde katında şefaatte bulunulan ve bunun üzerine şefaati kabul etmek zorunda kalan herkes, o şefaatçinin edilgeni olur. 

Bu durumda şefaatçinin şefaati ona etki etmiş ve öyle olmadığı bir vakitten sonra onu "fail/şefaati kabul eden" biri kılmış olur. 

İlgili şefaatçi de şefaatle talep edilen o şeyde "katında şefaatte bulunulan" zatın ortağı olmuş olur.

"Zira şefaat, " O'NUN İZNİ DIŞINDA" yapılmıştır.*

Özellikle de mahlûk, kendi izni dışında bir şefaatte bulunulup da şefaati kabul ettiği zaman bunu ya şefaatçiden ya da bir başkasından yana bir beklenti veya bir korku içinde olması sebebiyle kabul eder.

Aksi takdirde bunun gerekçesi bütünüyle kendinden kaynaklansaydı ve o da kudrete sahip olsaydı, bir şefaate ihtiyaç duymazdı. 

Allah Teâlâ ise bütün bunlardan münezzehtir.

(Kaynak Mecmuul Fetava 15. Cilt Sayfa 257)