Şeyh'ul İslâm İbnu Teymiyye Rahimehullâh ibadetin açılımı için şöyle dedi :

 Şeyh'ul İslâm İbnu Teymiyye Rahimehullâh ibadetin açılımı için şöyle dedi :

"İbadet, Allâh'ın sevip razı olduğu, zahirî ve batınî bütün söz ve amelleri kapsayan bir kavramdır.

Böylelikle namaz, zekât, oruç, hac, doğru sözlülük, emaneti eda, ebeveyne iyi davranmak, sıla-i rahim, ahitlere vefa, iyiliği emretmek, kötülükten menetmek, kâfirlere ve münafıklara karşı cihat etmek, komşuya, yetime, düşküne, yolda kalmışlara, sahip olunan köle ve hayvanlara iyi davranmak, dua, zikir, Kuran okumak ve benzerleri, ibadet kapsamındadır.

Keza Allâh'ı ve Rasûl'ü Sallallâhu Aleyhi ve Sellem'i sevmek, Allâh'tan haşyet (bilerek korkmak), O'na yönelmek, dini O'nun için halis kılmak, hükmüne sabretmek, nimetlerine şükretmek, kazasına razı gelmek, O'na tevekkül etmek, rahmetini ummak, azabından korkmak ve benzerleri de Allâh'a ibadet kapsamındadır.

Allâh'a ibadet, Allâh'ın sevdiği ve O'nu razı kılan temel gayedir ki O, mahlûkatı bunun için yaratmıştır. Nitekim Allâhu Teâlâ şöyle buyurmaktadır:

"Ben, cinleri ve insanları, ancak Bana ibâdet etsinler diye yarattım." (ez-Zâriyât 51/56)1

Mecmû'ul Fetâvâ, 10/149-150.

Şeyh'ul İslâm İbnu Teymiyye Rahimehullâh (728H) yine şöyle dedi,

"İbadetin asıl anlamı, yine zelilliktir. Sürekli üzerinden geçildiği için zelil kılınan yola "Tarîkun Mu'abbed" denilir. Fakat emrolunan ibadet, zillet ve sevgi manalarını kapsar. Böylelikle o, Allâh'a karşı zilletin ve sevginin nihai noktasını kapsar."

Mecmû'ul Fetâvâ, 10/153